- Ga naar homepage leden Leden
- Nieuws
- Verlaging en tranchering eigen risico helpt chronische patiënten onvoldoende
Verlaging en tranchering eigen risico helpt chronische patiënten onvoldoende
De voorstellen van het kabinet om het verplicht eigen risico te verlagen naar 165 euro en om het eigen risico voor medisch-specialistische zorg te maximeren op 50 euro per behandeling zijn een stap in de goede richting. Maar voor de honderdduizenden Nederlanders met een chronische aandoening of beperking bieden deze maatregelen onvoldoende verlichting. Dat stelt Patiëntenfederatie Nederland in een reactie op de kabinetsvoorstellen.
Chronische patiënten worden ondanks deze maatregelen nog steeds geconfronteerd met een stapeling van (zorg)kosten en zien hun financiële zorgen onvoldoende afnemen, zeker niet als de verlaging van het eigen risico betaald wordt uit hogere premies. Daarnaast vindt Patiëntenfederatie Nederland dat deze maatregelen niet zorgen voor de broodnodige versimpeling van de huidige wet- en regelgeving.
De plannen van het kabinet verlichten volgens Patiëntenfederatie Nederland de lasten voor mensen die incidenteel zorg nodig hebben, maar voor chronisch zieken en mensen met een beperking verbetert er nog te weinig. De tranchering van het eigen risico verbetert voor hen niks omdat ze uiteindelijk het volledige eigen risico toch wel kwijt zullen zijn.
De halvering van het eigen risico biedt hen onvoldoende uitkomst omdat de premies lijken te stijgen en er nog steeds veel andere (zorg)kosten overblijven waar deze groep mensen mee geconfronteerd wordt. "Het risico blijft daardoor dat mensen noodzakelijke zorg uitstellen omdat ze de kosten niet kunnen dragen. Dat is niet alleen moreel onwenselijk, maar ook slecht voor hun gezondheid en op de lange termijn duurder voor de zorg en de maatschappij," aldus Arthur Schellekens, directeur-bestuurder Patiëntenfederatie Nederland.
De realiteit van stapelende zorgkosten
Voor chronisch zieken en mensen met een beperking zijn het namelijk niet alleen de premie en het eigen risico die hen financieel onder druk zetten. Ze betalen ook eigen bijdragen voor medicijnen en hulpmiddelen, zorg en ondersteuning vanuit de Wmo en ze hebben kosten voor niet-verzekerde zorg zoals fysiotherapie of mondzorg. Daarbovenop komen bijvoorbeeld nog hogere energierekeningen, dieetkosten en extra vervoers- en parkeerkosten die veel van hen hebben vanwege hun zorgbehoefte.
"We horen verhalen van mensen die hun fysiotherapie afzeggen omdat ze het niet meer kunnen betalen, of mensen die besluiten hun gezonde tanden te laten trekken omdat tandzorg te duur is," vervolgt Schellekens. "Dat is de harde realiteit, en dat moeten we veranderen."
