Aanvullend verzekeren

Wat is het verschil tussen een aanvullende verzekering (die altijd vrijwillig is) en de verplichte basispolis? Wat kun je van zo’n aanvullende polis verwachten? En hoe maak je een goede afweging van voors en tegens als het gaat om het afsluiten van zo’n aanvullende verzekering?

• Je kunt je voor van alles aanvullend verzekeren.
• Lang niet altijd is dit nodig.
• Altijd zorgvuldig afwegen.
• Géén acceptatieplicht voor verzekeraars.

Persoonlijke afweging

Of je je wel of niet aanvullend wilt verzekeren bovenop het verplichte basispakket is een persoonlijke afweging. Aanvullend verzekeren kan bijvoorbeeld voor de tandarts, de fysiotherapeut, brillen/ contactlenzen of alternatieve geneeswijzen. Wat kost dit aan premie? En hoe groot is de kans dat je ook echt gebruik gaat maken van de zorg die hiermee verzekerd is? Hierover zo meer, maar eerst een paar dingen vooraf.

Geen acceptatieplicht

Verzekeraars hebben bij aanvullende verzekeringen geen acceptatieplicht, zoals die voor het basispakket wél geldt. Als verzekeraars verwachten dat veel zorg gaat gebruiken uit de aanvullende verzekering, dan mogen ze je voor een aanvullende verzekering weigeren of een hogere premie vragen. In de praktijk passen zorgverzekeraars alleen acceptatiebeleid toe bij aanvragen voor een zeer uitgebreid aanvullend pakket. Had je al een uitgebreide aanvullende verzekering dan kun je vaak zonder problemen overstappen.

Beter bij één verzekeraar

Een aanvullende verzekering hoef je niet per se af te sluiten bij de zorgverzekeraar bij wie je je verplichte basispolis hebt. Je kunt bijvoorbeeld voor de basispolis naar een nieuwe verzekeraar overstappen, maar voor de aanvullende polis bij je oude verzekeraar blijven. In het verleden was dit een reële optie, omdat een nieuwe (basis)verzekeraar je soms niet accepteerde voor de aanvullende polis, of alleen tegen slechtere voorwaarden. Maar intussen hebben verzekeraars hierover onderling afspraken gemaakt: wie wil overstappen met basispolis plús een al bestaande aanvullende polis, wordt voor diezelfde aanvullende dekking gewoon geaccepteerd.

Als je zowel de basispolis als je aanvullende verzekeringen bij dezelfde verzekeraar afsluit, heeft dit als bijkomend voordeel dat die dan ook direct op elkaar zijn afgestemd. Als er daarentegen twee verschillende verzekeraars in het spel zijn, kan dit administratief gedoe geven.

Tientjes per maand

Ruim vier op de vijf mensen hebben een of meer aanvullende polissen. De premies zijn best stevig, voor tandzorg of fysiotherapie al gauw een paar tientjes per maand. En de vergoedingen zijn gelimiteerd. Soms zijn er eigen bijdragen, van bijvoorbeeld 25 procent op iedere rekening. En vaak is er een maximum aan het bedrag, of aan het aantal behandelingen dat per jaar wordt vergoed. Je kunt daarom óók besluiten om geen aanvullende polis te nemen en zelf een soort spaarpot te maken voor mogelijke extra zorgkosten.

Tandartszorg

Voor verzekerden ouder dan 18 jaar voorziet de basispolis alleen in uitzonderlijke gevallen. Het gaat dan om de kaakchirurg of vergoeding van een kunstgebit. Afhankelijk van de soort zorg moet de verzekerde hiervoor wel een eigen bijdrage betalen. Ook geldt het verplichte eigen risico. Dus de kosten van je reguliere controles, vullingen, wortelkanaalbehandelingen, kronen, bruggen en implantaten zul je zelf moeten betalen. Tenzij je je aanvullend verzekert.

Gaat een behandeling meer dan 250 euro kosten, dan moet je tandarts vooraf een offerte maken. Dat geldt ook voor goedkopere behandelingen als je daar zelf vooraf om vraagt. Heb je een aanvullende tandzorgverzekering, dan kun je die offerte eerst voorleggen aan je verzekeraar, zodat je van tevoren weet wat er vergoed wordt. Op de uiteindelijke rekening van de tandarts vind je een serie codes, elk voor een onderdeel van de behandeling, met hieraan gekoppeld steeds een bepaald bedrag. Die bedragen mogen niet hoger zijn dan de tarieven die zijn vastgesteld door de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).

Soms maakt ook orthodontie deel uit van de aanvullende tandartsverzekering. Tot slot: als je in een bepaald kalenderjaar hoge tandartskosten hebt, dan kan het zijn dat je hiervan een deel kunt aftrekken voor de inkomstenbelasting. Dit geldt trouwens ook voor nog een aantal andere medische kosten. De belastingdienst biedt meer informatie, zie ook handige websites.

Fysiotherapie

Wie alleen een basispolis heeft, moet de kosten van fysiotherapie zelf betalen. Dat wordt anders als de aandoening waar het om gaat is opgenomen in een lijst met chronische aandoeningen die door de overheid is vastgesteld. Hieronder valt ook het revalideren na bijvoorbeeld een knie- of heupoperatie. Maar let op. Voor alle aandoeningen van de chronische lijst geldt dat je de eerste twintig behandelingen zelf betaalt.

Er zijn een paar uitzonderingen waarbij fysiotherapie wel vanaf de eerste behandeling wordt vergoed uit de basispolis. Dit geldt bijvoorbeeld voor behandeling van etalagebenen of bekkenbodemtherapie En ook voor behandelingen oefentherapie bij artrose aan de heup- en kniegewrichten en COPD. Er zit wel een maximum op het aantal behandelingen dat wordt vergoed.

Tot 1 augustus 2023 kunnen coronapatiënten met ernstige klachten bepaalde behandelingen vergoed krijgen uit het basispakket. Bij deze zogenoemde paramedische herstelzorg gaat het om:

• logopedie (alle behandelingen vergoed);
• ergotherapie (maximaal 10 uur);
• fysiotherapie of oefentherapie(maximaal 50 behandelingen);
• voedingsadviezen van diëtist (maximaal 7 uur).

Er gelden voorwaarden voor herstelzorg na corona . Zo moeten patiënten meedoen aan een onderzoek. Dit is om te kunnen bepalen of behandelingen wel bijdragen aan een goed herstel.

Speciaal geval: buitenland

Tot slot: lees ook in deze brochure over de vergoeding van zorgkosten die je in het buitenland maakt. De praktijk leert dat die vergoeding soms lager is dan mensen denken. Ook op dit punt kun je je aanvullend verzekeren, en het kan zeker de moeite lonen om hier goed naar te kijken.