Aris Jan: ‘Zorg op maat kan alleen als de behandelaar beschikt over jouw gegevens.’
Ik heb al ruim 20 jaar een donornier. Dat gaat eigenlijk al jaren goed. Maar zodra ik klachten heb die te maken met mijn nieren, gaan alle alarmbellen rinkelen. Zo kwam ik in oktober 2019 met plasklachten terecht op de Spoedeisende Hulp (SEH).
'De dienstdoende arts was op de hoogte van mijn situatie'
In eerste instantie dacht ik aan een blaasontsteking. Daarom belde ik mijn huisarts. Hij adviseerde mij contact op te nemen met mijn behandelend nefroloog in het UMC Utrecht. Helaas was deze niet aanwezig en sprak ik een dienstdoende collega. Hij was goed op de hoogte van mijn situatie: hij wist dat ik getransplanteerd was en wat mijn labwaarden waren. Ook wist hij dat ik afwijkende medicatie heb. In 2018 heb ik namelijk kanker gekregen, toen moest ik stoppen met een aantal medicijnen die voorkomen dat de nier wordt afgestoten. Gezien mijn medisch dossier vond de nefroloog het raadzaam naar de Spoedeisende Hulp te komen. Hij verwachtte een opname en adviseerde me wat spulletjes mee te nemen.
Medisch dossier
Op de SEH had ik eerst een intake met een verpleegkundige. Hij stelde algemene vragen over mijn klachten, nam bloed af en ik moest urine inleveren. Dat ging allemaal met spoed naar het lab. Vervolgens had ik een gesprek met de SEH-arts. Hij deed nog een keer een anamnese en vroeg uitgebreid naar mijn klachten. Ook namen we mijn recente geschiedenis door om te checken of alles nog klopte wat in mijn medisch dossier staat. Zo had ik een aantal maanden terug een bacterie-infectie, dat risico nam hij mee. Daarna was het wachten op de uitslagen en had de SEH-arts contact met mijn eigen nefroloog. Dat gaf mij veel vertrouwen. De conclusie was dat opname noodzakelijk was omdat ik antibiotica nodig had via een infuus. Ik bleef drie dagen.
Toestemming gegevens delen
Ik kwam op de SEH terecht van het ziekenhuis waar ik al in behandeling ben. Dan is het volgens mij gebruikelijk dat de behandelaars mijn medisch dossier in kunnen zien. Maar als ik op een andere SEH was geweest, dan is dat niet vanzelfsprekend. Een aantal maanden hiervoor kwam ik in het buitenland in een ziekenhuis terecht. Daar bellen ze niet eens met je behandelaar in Nederland. Gelukkig was ik zelf in staat om de arts te vertellen over mijn medische geschiedenis. Ik heb zorg op maat nodig en dat kan in zo’n situatie alleen als de zorgverlener beschikt over mijn gegevens. Dat onderstreept het belang van gegevensuitwisseling. Gelukkig is dat binnen Nederland steeds beter geregeld. Daarom heb ik toestemming gegeven mijn medisch dossier te delen. Het gaat gelukkig weer goed met me. Mijn nier blijft het wonderwel goed doen zonder de medicatie. En ik ben nu iets meer dan een jaar kankervrij.’