Joke: ‘Ik ging ervan uit dat de dokters van elkaar wisten wat ze met mij hebben gedaan’
Joke onderging vijf hartoperaties in vijf maanden tijd. ‘Het was indrukwekkend en geweldig dat deze operaties plaatsvonden in coronatijd. Wat een kennis, kunde en toewijding heb ik ervaren. Ik heb enorm geluk gehad.’ Alleen tijdens een al eerder geplande controle, een paar weken na de vijfde operatie, bleek dat haar eigen cardioloog in het plaatselijke ziekenhuis niet op de hoogte was dat ze al geopereerd was. Volgens het ziekenhuis waar ze was geopereerd had Joke een brief moeten afgeven bij haar huisarts en cardioloog. Joke: ‘Ik dacht dat dit allemaal digitaal zou gaan. Het kan toch niet zo zijn dat de patiënt de postbode is?’
Alles gaat digitaal...toch?
‘De cardioloog in het plaatselijke ziekenhuis verwees mij naar een groter ziekenhuis voor een operatie. Door wat complicaties ben ik daar de afgelopen tijd namelijk meerdere malen geopereerd. Na mijn 5de operatie kwam mijn dochter mij ophalen. Ze had een enorme stapel papieren meegekregen, waaronder veel recepten. Een van de enveloppen was voor de administratie zeiden ze in het ziekenhuis. Ik vond dat een beetje vreemd. Mijn dochter ook. Thuisgekomen vonden we in de envelop nog twee andere enveloppen. Eentje met een brief aan de huisarts, de ander met een brief aan mijn cardioloog. Ik dacht toen nog: “Wat netjes dat je zelf kunt lezen wat ze aan de artsen hebben geschreven”. En we dachten beiden: “Hier hoeven we niets mee te doen, dat gaat allemaal digitaal naar de cardioloog en de huisarts.”
Zorgverleners wisten niet van elkaars behandelingen bij mij
Na een tijdje had ik een telefonische afspraak met mijn cardioloog. Die afspraak stond al gepland vóór de 5de operatie. De eerste vraag die hij stelde was: “Bent u al geopereerd?”. Hij wist nog helemaal niet dat ik een paar weken daarvoor al geopereerd was, of hoe die operatie was gegaan. Toen ik vertelde over de brieven die ik nog thuis had liggen, wist hij niet wat hij hoorde. Het plaatselijke ziekenhuis had dus geen info ontvangen. De cardioloog zou het ziekenhuis bellen waar ik geopereerd was om alle informatie op te vragen. Ik belde voor de zekerheid toen mijn huisarts: ook die wist van niks en ging ook het ziekenhuis bellen. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik die brieven door zou sturen. Ik verwacht dat dit een incident is, maar het is wel kwalijk. Ik ging er eigenlijk sowieso vanuit dat deze zorgverleners van elkaar wisten wat ze met mij gedaan hebben. Maar dat is helemaal niet zo.’