Ruth: ‘Pijn bij vrouwen wordt vaak gezien als angst of stress. Daardoor gaat het mis.’
Het zal wel stress zijn. Je zult wel bang zijn. Het is vast een prikkelbare darm. Hoe vaak wordt dat niet tegen vrouwen gezegd? Terwijl er gewoon lichamelijk iets mis is en ze pijn hebben! Ik kan erover meepraten, nadat ik twee jaar geleden een blindedarmontsteking kreeg. Ik had al jaren last van buikpijn, maar mijn vroegere huisarts kon niets vinden. Die schoof het op stress. Ik zei nog: ik denk dat het een blindedarmontsteking is. Dat is iets wat veel voorkomt in mijn familie, mijn moeder en verschillende andere familieleden hebben het ook gehad.
Niet geloofd
Op een zaterdag werd ik ziek, heel ziek. In de ambulance dachten ze aan een hartinfarct. Dat vond ik knap bedacht, want een hartinfarct is iets wat zich bij vrouwen heel anders kan uiten dan bij mannen. Ik werd met acute klachten opgenomen in het ziekenhuis. Ik herhaalde dat ik aan een blindedarmontsteking dacht en noemde de symptomen die erbij horen. Het werd niet geloofd. Niet alle symptomen waren bij mij aanwezig, dús kon het dat niet zijn. Echter, die categorisering van klachten is gemaakt in een tijd dat er totaal niet werd nagedacht over genderspecifieke klachten.
Septische shock
Ik werd gesust en kreeg een sedatiemiddel om rustig te worden. Men behandelde mij alsof ik angstig was, terwijl ik gewoon pijn had! Want intussen was mijn blindedarm aan het dooretteren. Ik vroeg steeds om een CT-scan, want bij mijn moeder was de ontsteking ook pas op een CT-scan ontdekt. Dat verzoek werd afgewezen. Na de ogenschijnlijk voorspoedig verlopen operatie ging het helemaal mis: ik kreeg een septische shock, dat is een ontspoorde reactie van het lichaam op een infectie, die levensbedreigend is. Ik werd op de Intensive Care opgenomen, een heel nare periode. Ik kreeg daar ook nog eens hormonale migraine vanwege de ongesteldheid die zich aandiende. Ik vroeg om een middel tegen de migraine, maar dat vond men heel ongemakkelijk. Alsof je geen heel persoon bent, alsof het vrouw-zijn daar niet meer relevant is.
Stereotype
Een paar maanden later kreeg ik veel pijn op de plek waar de blindedarm had gezeten. De voormalige huisarts dacht dat wel iets psychosomatisch zou zijn. Er zat echter een zenuw beklemd in de buikwand ook wel bekend als ACNES. Dat doet echt veel pijn. Dus alweer werd ik als vrouw eerder gezien als angstig dan als iemand met pijn. Dit gaat dus over seksistische stereotypen. Die speelden opnieuw toen ik last kreeg van een hese stem, keelpijn en extreme vermoeidheid. Ik moest maar naar een psycholoog gaan... Het bleek een schildklierontsteking te zijn.
Opkomen voor jezelf
Je moet zó opkomen voor je gezondheid. En als je dat doet, dan word je als lastige patiënt gezien. Heb je eenmaal dat stempel, dan kom je er niet van af. Ook al waren al mijn klachten terug te voeren op een lichamelijke oorzaak. Veel van dit leed is te voorkomen als zorgverleners écht luisteren en zich bewust zijn van hun eigen vooroordelen rond pijn en angst. Het beeld van hysterie bij vrouwen is al eeuwenoud, maar zit nog steeds in ons medische systeem.
Carrière
Wat me treft is dat er zo verschillend wordt gedacht over de impact van zo’n ziekteproces op de carrière van vrouwen. Zeker rond je 40e, als je net op de goede plek zit. Dan wordt alle ellende vrij luchtig afgedaan als ‘wees blij met wat je hebt’. Terwijl bij een man het verlies van inkomen en positie als veel ernstiger wordt gezien.