De basisverzekering

Iedereen is wettelijk verplicht om een basispolis hebben, die de kosten dekt van de meest ‘noodzakelijke’ zorg. Wat valt wel en niet onder die basispolis? Hoe wordt dit bepaald, en door wie?

De basispolis is verplicht en dekt de meest ‘noodzakelijke’ zorg.
Pakketinhoud ligt vast, is voor iedereen hetzelfde, daar kun je zelf niets aan veranderen.
Maar let op: er zijn wel verschillen tussen polissen. Dat gaat het om voorwaarden om zorg te krijgen, om vrijheid in de keuze van zorgverleners, en om vergoeding van niet gecontracteerde zorg.
Naast het verplichte eigen risico kan je ook een vrijwillig eigen risico kiezen.

Basispolis is wettelijk verplicht

De wettelijke verplichting om je te verzekeren tegen ziektekosten, geldt alleen voor het ‘basispakket’. Iedereen moet een basispolis hebben, en zorgverzekeraars mogen ieder voor zich bepalen hoeveel premie ze daar voor vragen. Gemiddeld kost de basispolis bijna 140 euro per maand. Maar er zijn behoorlijke premieverschillen tussen verzekeraars onderling, en tussen specifieke varianten van die basispolis. Dat verschil kan tot ruim 30 euro per maand oplopen.

Basispolis dekt alle ‘onmisbare’ zorg

Op de inhoud van die basispolis heb je zelf geen invloed. De overheid bepaalt wat er in het pakket zit, om er zo voor te zorgen dat iedereen gelijke toegang heeft tot medische zorg die we als ‘onmisbaar’ zien. Medische zorg waar iedereen altijd aanspraak op moet kunnen maken, zonder grote financiële drempel. Zorg waarvan de kosten in individuele gevallen zó hoog kunnen oplopen, zoals opname in het ziekenhuis, dat deze kosten wel gedeeld móeten worden met een zo groot mogelijke groep van verzekerden.

Vandaar ook dat alle zorgverzekeraars een ‘acceptatieplicht’ hebben: voor elke variant basispolis die ze aanbieden, moeten ze iedereen die zich meldt als verzekerde toelaten. En dit ook tegen een premie die voor iedereen even hoog is, zonder verschillen naar bijvoorbeeld iemands leeftijd of gezondheidstoestand.

Inhoud basispolis

Wat zit er dan in die basispolis? Om de belangrijkste dingen te noemen:

de huisarts
de kosten van medisch specialisten, inclusief de psychiater, specialist ouderengeneeskunde en arts verstandelijk gehandicapten
verblijf in het ziekenhuis of een instelling voor revalidatie
de kosten van geneesmiddelen
geboortezorg
verpleging en verzorging thuis, en tijdelijk verblijf in een zorginstelling
veel medicijnen en medische hulpmiddelen
medisch vervoer
psychotherapie en specialistische GGZ-zorg
en in beperkte mate de fysiotherapeut, diëtist en ergotherapeut

Hierover hoef je je dus geen zorgen te maken: met een basispolis ben je daar gewoon altijd voor verzekerd. Afgezien dan van eigen risico en eigen bijdragen.

Basispakket kan wijzigen

Door de jaren heen is het basispakket steeds aangepast. Dit gebeurt door de regering, en dan natuurlijk speciaal door de minister van VWS. Er zijn sinds de start in 2006 vooral heel veel dingen bijgekomen, bijvoorbeeld als gevolg van nieuwe technologieën. Maar soms gaat er ook iets uit. Dan ontstaat er veel ophef: in de media, in de politiek en belangengroepen.

Zorg die buiten het pakket valt

Niet alle gezondheidszorg die buiten het basispakket valt, is daarom meteen ook onbelangrijk. Een goed voorbeeld is tandarts voor 18-plussers. Dit zit niet in de basispolis, maar is natuurlijk heel belangrijk voor je gezondheid en welbevinden. En met soms flinke financiële consequenties, wat lastig kan zijn voor mensen met lagere inkomens. Waarom dit zo geregeld is, en of dit eigenlijk niet anders zou moeten, is een te lang verhaal om hier op in te gaan. Wel is er discussie gaande of er toch niet een deel van de mondzorg in de basisverzekering moet komen.

Ook fysiotherapie, paracetamol, maagzuurremmers, vitaminen en slaapmiddelen en de aanschaf van bril of contactlenzen zit niet in het basispakket. Voor al dit soort zaken kun je je wel aanvullend verzekeren.

Variatie in voorwaarden basispolis

De inhoud van het basispakket is voor iedereen gelijk. Maar één belangrijk ding, naast de premie, verschilt per verzekeraar en per polis. Dat is bij welke zorgverleners je terecht kunt zonder bijbetalen. Ook wel bekend als de gecontracteerde zorgaanbieders. Dus er zijn toch verschillen in het basispolis-aanbod van de zorgverzekeraars, en ook binnen het aanbod van individuele verzekeraars zelf.

Een heel belangrijk onderscheid is dat tussen een naturapolis en een restitutiepolis.

Bij een naturaverzekering koopt de zorgverzekeraar de zorg voor je in. Je kiest dan uit ziekenhuizen en zorgverleners waar je verzekeraar afspraken mee maakt. Zorgverzekeraars maken met veel verschillende ziekenhuizen en zorgverleners afspraken. Hierdoor heb je meestal ruime keuze. Behalve bij een hele goedkope basispolis, ook wel bekend als budgetpolis. Dan is de keuze vaak beperkt. Als je met zo’n polis naar een andere dokter of ziekenhuis wilt, moet je bijbetalen. En dat kan behoorlijk oplopen. Vooral als je ziekenhuiszorg nodig hebt.

Bij een restitutieverzekering heb je meer vrijheid om zelf het ziekenhuis of een therapeut van je voorkeur te kiezen en toch alle kosten vergoed te krijgen.